Koreografo ikonoklasta, Rocío Molinak bere hizkuntza sortu du, funtsak errespetatzen dituen eta abangoardiak besarkatzen dituen flamenko baten tradizio berrasmatuan oinarrituta. Pieza honetan jolas librea dago, barneko haurra da, bizitza pentsatzen duen baina bizitzan ez dagoen heldu hotza esnarazteko itzultzen den sen naturala.

Rocío Molinak hogeita sei urte zituen Kultura Ministerioak Dantzako Sari Nazionala eman zionean, “arte flamenkoa berritzean egindako ekarpenarengatik, eta askatasunez eta ausardiaz erregistro askotarikoenak maneiatzeko gai den dantzari gisa duen egokikortasun eta indarrarengatik”.

Con “Impulso. Vuelta a uno” se cierra una Trilogía que simboliza como la vida vence a la muerte con la imbatible fuerza que empuja desde el instinto.